In de tweede week van september 2019 zei de minister van Financiën van de Republiek Indonesië, Sri Mulyani, dat de Indonesische regering had besloten de belasting op sigaretten met 23% te verhogen. Sri Mulyani voegde eraan toe dat met deze stijging ook de detailhandelsprijzen van sigaretten met 35% zullen stijgen. Deze beslissing werd bekend gemaakt door de Minister van Financiën. Dit besluit wordt van kracht op 1 januari 2020.
In Indonesië is de prijs van een pakje sigaretten de afgelopen dagen viraal gegaan. De prijs van lokaal geproduceerde sigaretten, die op dit moment rond de 23 duizend roepia ligt, loopt naar verluidt op tot 48 duizend roepia. De stijging van de sigarettenprijs in Indonesië heeft veel aandacht gekregen. Volgens het Southeast Asia Tobacco Control Alliance (SEATCA) rapport getiteld "The Tobacco Control Atlas, Asean Region" is gebleken dat in 2013 ongeveer 65,19 miljoen Indonesiërs roken.
De verhoging van de accijns op sigaretten in Indonesië verhoogt de voor- en nadelen. Indien de prijs niet wordt verhoogd, kan het aantal sterfgevallen als gevolg van consumptie van tabaksproducten toenemen. Een studie van het Health Research and Development Agency in 2015 toonde aan dat er in Indonesië per jaar meer dan 230.000 sterfgevallen zijn, als gevolg van de consumptie van tabaksproducten. Longkanker is de eerste doodsoorzaak en ligt op 12,6%. Aan de andere kant wordt de tabaksproductenindustrie beschouwd als een van de nationale productiesectoren die een grote bijdrage levert aan de economie. Het ministerie van Industrie van de Republiek Indonesië merkt op dat de sector sigaretten bijna 6 miljoen werknemers in dienst heeft.
Maar er moeten prioriteiten zijn. De verhoging van de accijns op sigaretten moet door de overheid worden ingevoerd en kan niet langer worden uitgesteld. Vooral gezien het feit dat Indonesië vastbesloten is om superieure menselijke hulpbronnen te creëren. De feiten laten zien dat tabaksgebruik een effectief instrument is geworden om de kwaliteit van Human Resources in Indonesië te verslechteren.
Het creëren van superieure menselijke hulpbronnen moet al op jonge leeftijd beginnen. Een van de belemmeringen van de vorming van superieure menselijke hulpbronnen is "stunting", namelijk het langdurig falen van de groei van kinderen door ondervoeding. Feiten ter plaatse tonen aan dat bijna 70 procent van de rokers in Indonesië uit arme gezinnen komen. Voor hen zijn sigaretten de tweede prioriteit na rijst.
Er moet een optimale stijging van de sigarettenprijzen worden bereikt. Er zijn geen lage sigarettenprijzen. Zodat de armen niet gemakkelijk sigaretten meer kopen en het geld dat wordt uitgegeven om sigaretten te kopen kan worden gebruikt om aan de voedingsbehoeften te besteden. Hopelijk worden hierdoor de superieure human resources van Indonesië sneller gevormd.
