Vooruitlopend op een jaar uit de EU, staat de Britse regering voor problemen bij het realiseren van haar beleid. De regering van premier Theresa May, getroffen door een interne politieke crisis, moest zich concentreren op post-Engelse stappen die de Europese Unie in maart 2019 officieel zouden verlaten, twee jaar na een referendum dat de regering van de conservatieve partij uit de EU regeerde.
De interne splitsing van de regering van premier Theresa May manifesteerde zich toen twee ministers ontslag namen. De twee ministers uit de regering zijn de twee belangrijkste houders van de Brexit-implementatie, de minister van Brexitzaken, David Davis en minister van Buitenlandse Zaken, Boris Johnson. De vrijlating van Davis en Johnson van de regering maakte de premier Theresa May niet bang. De tweede vrouwelijke premier, na Margaret Tatcher, heeft haar kabinet onmiddellijk gereviseerd en twee plaatsvervangende ministers benoemd: Dominic Raab en Jeremy Hunt, die de banen vervulden die Davis en Johnson hadden achtergelaten.
Deze beslissing leidde tot de verwachting dat het referendum in maart 2019 nog zou kunnen worden gerealiseerd. Deze verwachting kan echter nog steeds ter discussie worden gesteld. Politiek gezien krijgt de oppositiepartij meer macht om het overheidsbeleid te bekritiseren. De uitgang van David Davis en Boris Johnson is als de nieuwe kogel voor de oppositie om een bochtaanval te lanceren. Zowel Davis als Johnson betoogden, na zijn aftreden, dat zijn ontslag het gevolg was van het feit dat ze niet langer in overeenstemming waren met het beleid van de premier. Beiden zeiden dat ze niet langer konden samenwerken en ondersteunden de stappen van de regering om de resultaten van het referendum op te volgen.
Zowel Davis als Johnson waarderen het beleid van de premier te pragmatisch en compromitterend. In dit geval kan Groot-Brittannië zich niet volledig economisch losmaken van EU-lidstaten en EU-beleid. Vanuit economisch gezien heeft Groot-Brittannië nog steeds een band met andere Europese landen. Als een producent van Airbus, BMW, Jaguar en Landrover, is het onwaarschijnlijk dat Groot-Brittannië een drastisch beleid zal voeren dat zaken afsnijdt met Europese landen die gerelateerd zijn aan de export van goederenproductie. Op basis daarvan zou de Theresa May-regering een meer pragmatisch beleid moeten aannemen.
Premier Theresa May zou een post-Brexit-beleid moeten ontwikkelen dat idealisme en realiteit combineert. Deze moeilijke zet heeft geleid tot een regeringscrisis die geen meerderheid in het Parlement is. Deze regeringscrisis kon niet alleen de oppositie bevestigen, maar ook Noord-Ierland, dat aanvankelijk tegen de Brexit was, opnieuw druk uitoefenen.
Deze omstandigheden versterken de opvatting dat de toekomst van de conservatieve regering onder leiding van Theresa May een vraagteken is. De toekomst van de Brexit, vóór maart 2019 kan ook opnieuw worden betwijfeld. ( red : KBX )
