“Maak de kunstwerken als een bron van inspiratie om de natie te verenigen en de stamen, die uit deze natie bestaan, te verenigen. Maak kunst, als een bron van energie van de beschaving van de natie. "
Dat is de boodschap van de President van de Republiek Indonesië Joko WIdodo, terwijl hij de openbare lezing afsluit op het Instituut voor Kunst in Indonesië, Denpasar, afgelopen zaterdag. President Joko Widodo bracht de boodschap over in zijn openbare lezing met het thema “De Promotie van Kunst van Nusantara in het behoud van diversiteit en eenheid van Indonesië”.
De presentatie van kunst wordt gepresenteerd in het kader van het 40e Bali Arts Festival, dat gepland is om een maand lang te worden vertoond door verschillende kunstwerken tentoon te stellen, ook uit het buitenland.Er is echter een diepere boodschap, zodat het Indonesische volk de kunst blijft onderzoeken, behouden en ontwikkelen.
Indonesië, die 714 verschillende stammen heeft, heeft zeker een aantal kunsten.Volgens de gegevens van het ministerie van Onderwijs en Cultuur van Indonesië in 2015 zijn er meer dan 5.700 verschillende soorten kunst. Helaas zijn er in heel Indonesië minstens 58 danskunsten en 33 kunstwerken die bijna uitgestorven zijn. In feite zijn er veel meer soorten regionale kunsten waarvan het aantal zal worden verminderd.
Het verlies van de Indonesische kunst zal Indonesie zeker schaden.Indonesië, dat zo uitgestrekt is, heeft kunst die het in elke regio kenmerkt.Deze diversiteit is een van de voordelen van Indonesië, dat niet in handen is van andere landen en een potentieel is om tot een attractie te worden ontwikkeld.Niet alleen omdat het culturele waarde heeft, maar ook vanwege de waarde van creatieve economie.
De inspanningen om de kunsten van de archipel te behouden is niet alleen de taak van de overheid.Indonesië verwacht zeker dat kunstenaars, studenten en kunstacademiespecialisten ook kunstwerken kunnen produceren, door de culturele rijkdom van de natie te graven en de lokale wijsheid te versterken.
Er moeten meer mogelijkheden en faciliteiten worden geboden aan verschillende groepen om hun kunstwerken te presenteren.Er zou samenwerking moeten zijn met veel partijen om de kunst van Indonesië verder te introduceren.Bijvoorbeeld door meer Indonesische kunst te registreren in UNESCO.Het gevoel van bezit van kunst is dus niet alleen aanwezig in bepaalde etnische groepen, maar ook in handen van alle Indonesische mensen, zodat het kunstwerk de identiteit van Indonesië zal zijn.
