Voor boeren, dieren zoals vee en buffels zijn erg betekenisvol. Beide dieren worden veel gebruikt om boeren in de velden te helpen. Daarom hopen boeren altijd dat hun vee altijd gezond is en zelfs blijft fokken. Deze hoop, voor sommige boeren die ze visualiseren via rituelen, een van hen is met het Gumbregan-ritueel. Naast het feit dat bidden dat het vee gezond en ras is, is dit ritueel ook een uiting van dankbaarheid aan God. Bovendien werd dit ritueel ook gehouden om de verwantschap tussen burgers te versterken, ongeacht hun achtergrond.
Gumbregan wordt nog steeds van generatie op generatie bewaard door de mensen in het gehucht Pokoh 2, Dlingo, Bantul, Yogyakarta. Dit jaar werd het Gumbregan-ritueel uitgevoerd door koeien, geiten en gunungan (maaltijden ingericht om op bergen te lijken) rond het dorp te paraderen. Bewoners paradeerden de versierde dieren zoals bruiden aan de voorkant. Daarna gevolgd door een autocolonne, kunst en dorpshoofden en leiders. Deze optocht van landbouwhuisdieren gaat naar het dorpsveld. De processie ging gepaard met spanningen van reog en doger. Na aankomst werden tientallen dieren in de schaduw geplaatst wachtend op de aanvang van de ceremonie.
Als ze samenkomen in het veld, brengen bewoners een kegel witte rijst en pakhuizen. Gudangan is een gekookte groente vermengd met geraspte kokosnoot. Vervolgens nemen de bewoners water uit de douche met een container naar de plaats waar de dieren leven.
Water wordt in het vee gespat met behulp van de bladeren van Dadap Serep. Men gelooft dat bladeren van dadap serep voor een gevoel van rust bij dieren zorgen, zelfs deze bladeren worden nog steeds veel gebruikt voor de traditionele behandeling van lokale mensen.
Verder baden gemeenschapsleiders en de lokale gemeenschap voor Nasi Gudangan. Dan voorzien de eigenaars van vee rijst voor hun vee.
Onderbroken door Gumbregan-rituelen, werden bewoners ook vermaakt door podiumkunsten in de vorm van traditionele dansvoorstellingen van lokale studio's. Terwijl 's avonds een leren poppenspel wordt gehouden. Dit unieke ritueel blijft van generatie op generatie bewaard door de lokale overheid, omdat het kan bijdragen aan de toeristische aantrekkingskracht van hun gebied, vooral als het aantrekkelijker wordt verpakt.
